konstrukcja więżby dachowej w powiązaniu ze ścianami zrębowymi. wykorzystanie szeregu zwężających się wieńców zrębu (tworzących szczyty lub pseudokopóły) oraz wzdłużnych elementów o stałej długości - slegów, do których przybija się poszycie.
dwa wkopane w ziemię, rozwidlone na końcu słupy (sochy) i na nich pozioma belka zwana ślemieniem; za ślemię zaczepione długie żerdzie - klucze, oparte drugim końcem na ostatniej belce zrębu