Rozdział 10 - pojęcie przestępstwa

 0    15 Datenblatt    mayaa
mp3 downloaden Drucken spielen überprüfen
 
Frage język polski Antworten język polski
Podwójna natura przestępstwa.
Lernen beginnen
ma dwie strony: obiektywną: powodującą widoczne zmiany nim spowodowane i subiektywną: odwołującą się do psychiki sprawcy. ma dwie natury: ontologiczną-wywołującą zmiany w świecie i normatywną-naruszającą normę nak./zak. pod groźbą kary.
Jakie włąsciwości musi posiadać czyn aby był uznany za przestępstwo (Beling)
Lernen beginnen
Jest to czyn realizujący znamiona czynu zabronionego pod groźbą kary, bezprawnym i zawinionym.
Dwa ujęcia istoty przestępstwa.
Lernen beginnen
W prawie karnym czynu, charakt. dla demok. państw prawa przestępstwo to atak na dobro chronione przez porz. prawny. W nprawie karnym sprawcy, charakt. dla państw totalit. przest. jest niepsłuszeństwem wobec nakazu lub zakazu władzy.
Czyn w klasycznym jęciu przestępstwa.
Lernen beginnen
Czyn w ujęciu klasycznym to dzieło woli danego podmiotu.
Neoklasyczne pojęcie czynu.
Lernen beginnen
Położono tu nacisk na kontakt sprawcy ze społeczeństwem. Czyn jest więc społecznie doniosłą jednostką uzewnętrznionego zachowania się sprawcy, psychicznie kierunkowaną na określony cel w postaci kompleks ruchów lb też ruchów zahamowanych.
Jaka jest najistotniejsza nowość wprowadzona do pojęcia przestępstwa przez finalizm?
Lernen beginnen
Jest to wprowadzenie do pois przestępstwa kwestii myślności i niemyślności.
Pojęcie czynu w finalizmie.
Lernen beginnen
Czyn nie jest tylko przyczynowym spowodowaniem zmiany w świecie, jest celową aktywnością człowieka, który zna powiązania przyczynowe i może sterować przebiegiem następstw przyczynowych.
Fnkcje opis czynu jako zgodnego z typem czyn zabronionego.
Lernen beginnen
Zewnętrzna fnkcja opisu typu czynu zabronionego odróżnia go od czynów niezabronionych, wewnętrzna natomiast od innych czynów zabronionych.
Zgodność cynu z typem czynu zabronionego w ujęciu klasycznym.
Lernen beginnen
Ten element struktry był w ujęciu klasycznym rozumiany czysto opisowo i obiektywnie. Opis ma być pozbawiony elementów podmiotowych (przeycia psychiczne sprawcy) i wartościjących. Zgodność czyn nie przesądza jeszcze o jego ujemnej ocenie.
Zgodność czynu z typemczynu zabronionego w ujęciu neoklasycznym.
Lernen beginnen
Elementami opisu czynu zabronionego mogą być znamiona podmiotowe i jego społeczna szkodliwość(a więc wartościowanie). Na opis ten składa się również stwierdzenie braku kontratypów.
Bezprawność w neoklasycznym ujęciu.
Lernen beginnen
Bezprawność w noeklasycznym ujęciu jest przesądzona jeżeli stwierdzi się zgodność czynu z typem czynu zabronionego.
Wkład finalizmu w ocenę zgodności czynu z typem czynu zabronionego.
Lernen beginnen
Umyślność i nieumyślność nie jest zagadnieniem winy, ale decyduje o zgodności albo jej braku z typem czynu zabronionego.
Bezprawność w ujęciu klasycznym.
Lernen beginnen
Jest to sąd wartościujący odnoszący się do czynu realizującego znamiona czynu zabronionego pod groźbą kary. Czyyn realizujący znamiona czynu zabronionego pod groźbą kary może mieć wyłączoną bezprawność (kontratypy).
Wina w ujęciu klasycznym
Lernen beginnen
WIna w ujęciu klasycznym to zaszłość psychiczna między sprawcą a jego czynem.
Formy winy.
Lernen beginnen
W.um.: sprawca miał zamiar pop. czyn zabr.,w. nieum.: sprawca przewidywał możl. pop. czynu zabr., ale bezpodstawnie przyp.,że go uniknie lub gdy nie przewidywał pop. czynu zabr. choć mógł i powinien go przewidzieć. Jest też kombinowana umyślno-nieum.

Sie müssen eingeloggt sein, um einen Kommentar zu schreiben.